Crítica

Xosé Val Díaz, Valdi, nado na parroquia de San Cibrao de Montecubeiro, no Concello lugués de Castroverde, leva afincado en Sada xa dende hai anos, e expón por segunda vez na Casa da Cultura as súas creacións, pero a súa obra é de sobra coñecida en Curtis e Sobrado. Tamén no CEIP de Tarrío-Culleredo, e Melide onde realizou exposicións e obradoiros in situ. Participou en diversas feiras medievais en Guitiriz. No País Vasco, onde residiu por algún tempo, queda constancia do seu bo facer e peculiar traballo en varias obras, en trofeos deportivos así como na restauración de imaxinería relixiosa.
Defínese como artesán que modela e lle saca á pedra e á madeira todo aquilo que lle impide presentarse como unha manifestación artística. Ás veces é pouco ou nada o que ten que pulir ou rebaixar o noso artista, pois a propia peza, de seu, xa modelada polas mans da natureza, amosa unha orixinal silueta, contorno ou perfil e o único que fai Valdi é suliñalo ou acentualo.
No paseo marítimo, frente ao Concello, un monolito saído das súas mans lembra aos sadenses represaliados no 36.
Nas obras que aquí presenta pódese ver e comprender esa liberación da madeira da que nos fala xa que, sen deixar de ser unha unidade dentro do tronco, Valdi, sabe descubrir e destapar as artísticas formas que en si encerran logrando unhas orixinais creacións, froito da súa innovadora, inspirada e persoal visión para amosar o que de singular teñen tan estimables materiais.
Edmundo Moure, escritor que presentou en Sada os artigos que escribiu Ramón Suárez Picallo na súa estadía en Chile, di que Valdi é "un escultor de mans creadoras que fan canta-las pedras e xemir a as nobres madeiras".

Francisco Pita