Preséntase Santiago de Compostela, un camiño de estrelas á eternidade

Trátase dun libro belo e exquisito, de gran dimensión espiritual, que conxuga texto e fotografías

A Casa de Galicia-Delegación da Xunta de Galicia en Madrid, acolleu a presentación do libro "Santiago de Compostela. Un camiño de estrelas á eternidade", do editor, escritor e fotógrafo José Luis Pardo Caeiro, publicado por Espacio Cultura Editores. Trátase dun libro belo, raro e exquisito, ben editado, aparentemente sinxelo e de gran dimensión espiritual, dirixido máis ao corazón que ao intelecto pero construído sobre unha base de erudición ben asentada, que conxuga texto e fotografías.

Na presentación interviñeron, ademais do autor, o escritor Juan Mariñas, o xornalista Luis Balcarce e a coordinadora de Actividades Económicas da Casa, Ana Rodríguez, quen observou que o libro é o resultado de dúas das vocacións do autor, a literatura e a fotografía, que neste caso se centra na parte vella de Compostela, e valorou que o texto é "dunha gran dimensión espiritual, que manifesta o pensamento, ou máis ben a filosofía de vida do autor".

A fórmula elixida para a presentación foi a dunha introdución inicial a cargo de Luis Balcarce á que continuou un diálogo entre Juan Mariñas e o autor, que seguiu coas preguntas do público. Balcarce situou a novela: a historia dun neno romano, Marco, que morre e convertido en alma viaxa dende a súa cidade, en Alemaña, ata Santiago de Compostela, atravesando oito séculos do historia. O xornalista valorou que esa viaxe é o que fai o autor cara ás raíces e Hispania. Apreciou así mesmo que as súas fotografías de Compostela conseguen romper o tempo.

Para Mariñas a obra é un "libro de fotografías-novela" e Pardo Caeiro ademais de fotógrafo é un buscador de almas, das almas das cidades que retrata, e recrea un mundo no que "o manexo da luz e os detalles o converten para min nun artista único e, sobre todo, diferente, espacial... estelar".

Respondendo ás preguntas de Mariñas, Pardo Caeiro explicou, entre outras cousas, que o libro xurdiu da colisión dunha gran dor, a morte da súa nai, e unha grande ilusión, a chegada ao mundo da súa primeira neta; que comezou a fotografar as cidades de noite porque lle faltaba tempo durante o día e que así descubriu nos seus cantos que a cidade ten vida, que as súas pedras lle murmuran; que as fotografías do libro non teñen retoques dixitais, unicamente se borraron a esquina dun coche e un farol, e que el non fixo o Camiño de Santiago fisicamente pero si escribindo o libro.

Un libro que, como anunciou Balcarce, narra a peripecia espazo temporal dunha viaxe astral, en do fantasma ou a "sombra", como o chamaban poeticamente os antigos, de Marco e a súa hermanita Alba dende a súa Xermania natal ata o "finis terrae", seguindo o cortexo astral, esa reducida Compaña á que ás veces se suma Carlomagno, Roland ou outros, no camiño de estrelas ata Santiago. Unha aventura metafísica que non deixa de ser unha viaxe como o que describe a liturxia do compañeiro masón a través da Filosofía, a Arte, as ciencias e o coñecemento como prólogo cara á alma humana. Ata coñecer a estrela, a dimensión sagrada da divindade no home, polo de atracción e busca: o campo da estrela, Compostela.

A obra posúe un profundo compoñente esotérico, alquímico, iniciativo, ligado á tradición masónica e a arte sagrada do Cristianismo.