Juan Ignacio Mascareñas presenta Historia de Belmétor, na Casa de Galicia en Madrid

No acto, Jiménez comentou que Historia de Bélmetor ou "Primeiro Libro das Crónicas do Cabildo dá Rapa dá Folla", pertence á serie "Bajo las lluvias de las tierras ártabras”, publicado por "Edición persoal", e que é o segundo dos catro que conformarán as crónicas. O primeiro editado foi a "Historia de Cron".
Pola súa banda, Antonio Pastor recordou que xa hai unha década acudira á Casa para presentar un premio aos lectores, "algo que non adoita acontecer, porque normalmente os premios son para os escritores, pero nós quixemos premiar o lector porque sen lectores, o escritor non ten sentido". O editor explicou que levan case 20 anos traballando en "o espazo da literatura independente" e que o libro de Mascareñas, posúe "un marcado estilo" que podería incluírse dentro da "literatura máxica galega".
O escritor Faustino Merchán Gabaldón comentou na súa intervención que "a Casa de Galicia era o marco máis axeitado para a presentación da Historia de Bélmetor e afondou nas múltiples personalidades do protagonista, co seu lado de maldade, de primitivismo, da súa admiración polo belo e polo puro. Evocou tamén a época da universidade en Santiago, cando Mascareñas se fixo enxeñeiro e "ademais lle quedaba tempo para escribir, algo que nunca abandonou".
Para o autor, o seu libro contén fundamentalmente tres aspectos galegos que se funden: "as rúas de Santiago, a bruxaría, e a trangallada, algo difícil de traducir para un non galego" e para explicalo contou varias anécdotas acaecidas no seu Allariz natal, onde o seu pai era médico.
Mascareñas comparou o oficio de escritor co de cociñeiro: "tomando ingredientes", da realidade ou da imaxinación e mesturándoos e tal e como di o seu libro, “logra unha narrativa onde ten lugar a canallada divertida, a maldade que aplaude os seus propios delitos, o discurso incisivo que fere pero que, sobre todo, desprega a auténtica profundidade do ser humano. Os seus personaxes nunca quedan dobregados pola aclamada e sedutora sensatez, senón que sobrepuxan o que son para entregar aquilo que esconden. Da súa época máis temperá son as «inxestións de rosas»: concepto baixo o cal o estilo vaporoso se mestura cun estilo crítico producindo os seus bos froitos".
Gabinete de Comunicación da Casa de Galicia en Madrid