Crítica

Dentro da plástica contemporánea, Alejandro Carro e unha figura con brillo propio, cunha obra pictórica inconfundible, de ricos matices e espectacular cromatismo, que se move entre polos tan opostos como son a realidade e a abstracción. A sobriedade da sua linguaxe estética non oculta un intelecto agudo e introspectivo, sempre aberto e disposto a transformá-lo cotián, idealizando personaxes, seres ou obxectos, unhas veces rescatados do arquivo da memoria, outras sometidos á súa atenta mirada, que adquiren a transcendencia do sagrado.

A concepción dinámica do espacio, o caos aparente, as enigmáticas texturas e contrastes de luces e trazos, ás veces delicados, ás veces grosos, cos que constantemente constrúe e destrúe, amosan sensacións e sentimentos que emocionan. Coa presentación desta coidada escolma da súa obra esperamos contribuir ó coñecemento deste intelixente creador.

Jesús Pérez Varela
Conselleiro de Cultura, Comunicación Social e Turismo

O eído no que se move a pintura de Alejandro Carro é o do informalismo, onde elementos e materia cobran un especial protagonismo, e no que as fortes cores, amarelos, laranxas, verdes, azuis e negros, sabiamente mesturadas, achegan as luces e sombras precisas para enmarca-la súa particular iconografía.
Con suma mestría vai debullando o seu universo privado a través de sucesivas historias de grande forza expresiva, nas que asoma unha constante preocupación social.
Os seus cadros, de diferentes dimensións e formatos, son desgarrados poemas, vivos e candentes, pletóricos de mensaxes, cunha forte carga emocional, resultado de ligar trazo e xesto con audacia e paixón. Con esta exposición pretendemos dar un merecido impulso á súa exitosa carreira.

Mª Carmen García Campelo
Directora Xeral de Promoción Cultural